ΟΜΟΡΦΑ ΓΚΡΑΦΙΤΙ...

Οι αναγνώστες του metamatic:taf γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορική προέλευση των graffiti, ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, καθώς και την πιο πρόσφατη αναβίωσή τους στις γειτονιές της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ΄60. Άλλωστε η σύγχρονη βιβλιογραφία είναι πλούσια για το συγκεκριμένο είδος τέχνης, οι αναλύσεις πληθαίνουν ενώ και στη χώρα μας έχουν γραφτεί σημαντικά έργα κάποια από τα οποία κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Οξύ. Ο φίλος δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Μανώλης Ανδριωτάκης όσο και ο εξαίρετος σχεδιαστής Κυριάκος Ιωσηφίδης (υπεύθυνος για τα graffiti στο κτίριο της Ελαϊς στην Πειραιώς) είναι δύο μόνο από αυτούς που έχουν γράψει για τα graffiti στην Ελλάδα.

Τόσο ο καταγγελτικός όσο και ο καλλιτεχνικός τους χαρακτήρας έχουν επαρκώς μελετηθεί και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα graffiti αποτελούν μια εικαστική μορφή τέχνης με βαρύ πολιτικό νόημα.

Αν κάτι αξίζει να συζητηθεί πλέον σχετικά με τα graffiti αυτό είναι η δυνατότητα εξωραϊσμού του αστικού τοπίου, η μάχη που δίνουν με το γκρίζο της πόλης ως στοιχεία του αρχιτεκτονικού τοπίου. Ως παρέμβαση δηλαδή.

Πριν δύο χρόνια, επί υπουργίας της μοντέρνας Τίνας Μπριμπίλη που μας άφησε αμανάτι και κατοικοεδρεύει πλέον στα Παρίσια, ένα πρόγραμμα graffiti για την κάλυψη των ‘τυφλών’ τοίχων σε αθηναϊκές πολυκατοικίες επιχείρησε να βάλει λίγο χρώμα στη ζωή της πόλης. Οι Αθενίστες και οι λοιποί οραματιστές της πόλης των Αθηνών είχαν ασφαλώς υπερθεματίσει, κάποιες μικροπαρεμβάσεις έγιναν αλλά έκτοτε δεν υπάρχει κάποια πληροφόρηση. 

Ήταν το πρόγραμμα «Εικαστικές παρεμβάσεις στον Δημόσιο Χώρο – Ζωγραφική επί των τυφλών Όψεων των κτιρίων» το οποίο στην πρώτη του φάση προέβλεπε τρεις παρεμβάσεις. Βλέπω συχνά τη μια στην Πειραιώς, απ΄ οτι γνωρίζω υπάρχει άλλη μια στο Κολωνάκι.

Τα graffiti όμως δεν μπορούν να είναι πολιτική ενός υπουργείου μιας χρεωκοπημένης κυβέρνησης. Μια πρόσφατη βόλτα στα Εξάρχεια, την αρχετυπική περιοχή όπου η τέχνη συναντάει την καταγγελία, αποκάλυψε ότι τα graffiti έχουν ήδη αναλάβει το ρόλο του εξωραϊσμού και καλύπτουν με τα χρώματά τους το γκρίζο φόντο της πόλης. Συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να κερδίζουν πόντους μέσα στην πόλη, ειδικά τώρα που μεγάλα τμήματά της νεκρώνονται κάτω από το βάρος της οικονομικής ύφεσης.

Θα τα καταφέρουν; Θα βάλουν χρώμα στη ζωή μας ή θα παραμένουν το σημάδι μιας πόλης που χάνει σιγά σιγά τις κυψέλες των πνευμόνων της; Ας ελπίσουμε ότι όλο και περισσότεροι τοίχοι θα ζωντανεύουν τα πρωινά στα μάτια μας, πριν σβήσουν και πάλι στο σκοτάδι της νύχτας.

{ΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ ΑΠΟ:http://theartfoundation.metamatic.gr}