Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΟΜΟΡΦΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!....


Πρωτομαγιά...
Η αρχαιότατη γιορτή της Πρωτομαγιάς συνεχίστηκε στο διάβα των αιώνων με επισημότητα και με διάφορες μορφές και εκδηλώσεις. Μία από τις παλαιότερες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών, η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων





1.Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι

Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη και τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το μαγιάτικο στεφάνι που φτιάχνεται από διάφορα άνθη και καρπούς και κρεμιέται στην πόρτα των σπιτιών.

Το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει στη σημερινή εποχή τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί λόγω του τρόπου ζωής των σύγχρονων πόλεων.

Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου.

Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε "ανοιχτομάτη" και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.



2.Το αμίλητο νερό

Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό.



3.Η Πρωτομαγιά των αγροτών

Οι αγρότες φτιάχνουν το Μάη τους με πρασινάδες, καρπούς, σκόρδο για τη βασκανία και αγκάθι για τον εχθρό.

Στις περιοχές της Σμύρνης, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, οι αγρότες πήγαιναν στην εξοχή, για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: σιτάρι, κριθάρι, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια.

Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα "δαιμοναριά", άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί. 

Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο. 




4.Το Μαγιόξυλο

Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά. 

Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.





5.Το Πήδημα της φωτιάς

Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.

Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά. 

Υπάρχουν και άλλα πολλά έθιμα της Πρωτομαγιάς που γιορτάζονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: το Μαγιόπουλο, το οποίο ονομάζουν ακόμα Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη, γιορτάζεται στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, το έθιμο του Κλήδωνα (είδος λουλουδιού) στο δήμο Κόζιακα, το έθιμο της πιπεργιάς στην Εύβοια, τα Ξόρκια της Πρωτομαγιάς για το διώξιμο των φιδιών στην Ήπειρο, κ.λπ. 


thesecretrealtruth.blogspot.com

ΟΜΟΡΦΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣ...ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ...ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ!...


Όταν έρθει η ώρα να αποχαιρετίσω αυτή τη ζωή, το μοναδικό πράγμα που δεν θα χρειαστεί να πω είναι: “μακάρι να είχα περάσει περισσότερο χρόνο με το παιδί μου”».
n
Εμπνευστής και αυτουργός μιας ιστορίας που μπροστά της ωχριά ακόμη και το σινεμά (και πιθανότατα θα γίνει σινεμά), ο 32χρονος Iram Leon τερμάτισε το Σάββατο πρώτος στον μαραθώνιο Γκάσερ, στο Μπόμοντ του Τέξας, σπρώχνοντας μαζί και το καροτσάκι της κόρης του, Κιάνα, σε ολόκληρη τη διαδρομή των 42.195 χιλιομέτρων.
Ο Iram διαγνώστηκε με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο τον Νοέμβριο του 2010. Το προσδόκιμο ζωής του, σύμφωνα με τους γιατρούς, υπολογίζεται στην καλύτερη περίπτωση ως τα 40. Παρόλα αυτά, και ενώ έχει ολοκληρώσει ήδη μισή ντουζίνα μαραθωνίους μαζί με την εξάχρονη μασκότ του, διεκδίκησε συμμετοχή και στον μαραθώνιο Γκάσερ, αρνούμενος να διαγωνιστεί δίχως την «πριγκίπισσά του».
Η επιτροπή του αγώνα απέρριψε το ντουέτο τέσσερις φορές –ώσπου δέχτηκε, συναινώντας ουσιαστικά στην πραγματοποίηση ενός ονείρου. Ο Iram πήρε το χρυσό ολοκληρώνοντας την κούρσα σε 3 ώρες, 7 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα. Πρόκειται για επίδοση περίπου συγκλονιστική, εάν αναλογιστεί κανείς ότι το παγκόσμιο ρεκόρ του υπεράνθρωπου Κενυάτη Patrick Makau είναι στα 2:03:38.

n

Πώς περιγράφει ο ίδιος ο Iram στο ημερολόγιό του τη θρυλική επίδοση του Σαββάτου; «Έχοντας ολοκληρώσει τα μισά της διαδρομής δεν μπορούσα να δω κανέναν μπροστά μου, οπότε ρώτησα έναν ποδηλάτη πόσο πίσω είχα μείνει. Μου απάντησε ότι δεν υπήρχε κανείς άλλος μπροστά, ήμουν πρώτος, πληροφορία που με καθήλωσε. Άραγε υπήρχε περίπτωση να καταφέρω να κερδίσω όχι μόνο μια κατηγορία, όχι απλά ένα ηλικιακό γκρουπ, αλλά έναν ολόκληρο μαραθώνιο με την πηγή έμπνευσής μου, την Κιάνα, ακριβώς μπροστά μου; Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, τα μεγάφωνα άρχισαν να παίζουν τον σκοπό “It’s the time of your life so live it well”, από την ταινία κινουμένων σχεδίων “A Bug’s Life”, και τότε η Κιάνα, που κοιμόταν του καλού καιρού στη διαδρομή, ξύπνησε και βάλθηκε να τραγουδάει με την ψυχή της».
Τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία.
n



ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ...ΣΠΗΛΑΙΟΒΑΡΑΘΡΟΥ!...




Όντας οργανωτικό μέλος, για την Ελλάδα, της παγκόσμιας εθελοντικής καμπάνιας καθαρισμού“Let’s Do It World!” η Εθελοντική Δασοπροστασία Νοτίου Υμηττού (Ε.Δ.Ν.Υ.)απεύθυνε κάλεσμα στον Σπηλαιολογικό Ελληνικό Εξερευνητικό Όμιλο (ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο.) και τον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής «ΑΝΙΜΑ» να συνεργαστούν για να εκτελέσουν ένα μεγάλο και δύσκολο έργο: 
τον καθαρισμό του σπηλαιοβαράθρου «Συκιά», στον 
Νότιο Υμηττό, και του γύρω δάσους.
Οι τρεις οργανώσεις ένωσαν δυνάμεις και, στις 14 Απριλίου 2013 – ημέρα της πανελλήνιας εκστρατείας “Let’s Do It Greece!”- πραγματοποίησαν ένα τεράστιο εγχείρημα: έναν από τους μεγαλύτερους καθαρισμούς βαράθρου που έχουν γίνει παγκοσμίως .
Εικοσιοκτώ συμμετέχοντες συνεργάστηκαν άψογα για να ανελκύσουν και απομακρύνουν, από βάθος 20 και πλέον μέτρων, πάνω από 2,5 τόνους μετάλλων(μοτοσυκλέτες, σκελετούς και εξαρτήματα οχημάτων, κάγκελα, ζάντες, ακόμη και ένα χρηματοκιβώτιο βάρους άνω των 150kg!), 15 κυβικά σκουπίδια (πλαστικά, υπολογιστές, τηλεοράσεις, προφυλακτήρες, σωλήνες, κ.α.) και αμέτρητα ελαστικά (μερικά από τις δεκαετίες του 70 και 80!).
Τέλος, ανελκύθηκαν και αρκετές μπαταρίες που δεν μολύνουν πλέον τον πυθμένα της «Συκιάς».
Η τιτάνια προσπάθεια, που ξεκίνησε στις 10:30, μετά από την απελευθέρωση δύο βραχοκιρκίνεζων και δύο περδίκων που είχαν περιθάλψει τα μέλη της «ΑΝΙΜΑ», ολοκληρώθηκε στις 20:00 με απόλυτη επιτυχία και δεν διακόπηκε ούτε από τις τεχνικές δυσκολίες, ούτε από την πολύωρη, κοπιαστική εργασία, ούτε από την απογευματινή βροχή και συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ
παραδίδοντας τη «Συκιά», όπως πρέπει να είναι: ένα πεντακάθαρο μνημείο της φύσης και της μνήμηςτων πυροσβεστών που έχασαν τη ζωή τους όταν το πυροσβεστικό τους όχημα κατέπεσε στο βάραθρο το 1999.
Η Εθελοντική Δασοπροστασία Νοτίου Υμηττού ευχαριστεί αμέριστα όλους τους συμμετέχοντες! Όλοι ανεξαιρέτως αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και μπορούν περήφανα να πουν μαζί μας: We did it… even underground!
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στον Κωστή Στράμπι, μέλος της «ΑΝΙΜΑ», για την πολύτιμη προσφορά του γερανοφόρου οχήματός του και στην εταιρεία ΑΒ Βασιλόπουλος ΑΕ για την προσφορά νερού, χυμών, γαντιών και σακουλών απορριμμάτων.

ΑΝΤΙΟ ΟΜΟΡΦΕ ΑΠΡΙΛΗ!.....





ΕΜΕΝΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ...


Τί θέλω πιὰ νὰ δέχωμαι τὴν προστασία τῆς Μούσας;
Νὰ σφίγγω τὴν καρδιά μου νὰ δεχτῆ
τὶς νέες ἀγάπες, πίστες καὶ χαρές της,
τάχα πὼς εἶναι μοίρα μου κ᾿ εἶνε καὶ διαλεχτή!


Πάει ὁ καιρὸς ποὺ ἀχτιδωτὸ τὸ ἀστέρι τῆς ματιᾶς μου
ἔφεγγε καὶ τῶν θείων καὶ τῶν γηίνων.
Ὢ τῶν παθῶν δὲν κράτησα ἐγὼ τὴν ἀνόσια Λύρα,
ἐμένα τὰ τραγούδια μου ἦταν μόνο γιὰ Κεῖνον.

Καὶ τραγουδοῦσα τὸν καημὸ τῆς ἄσπιλης ψυχῆς μου
μέσ᾿ στῶν δακρύων τὴν εὐχαριστία
κι᾿ ὅλη ἡ χαρὰ τοῦ τραγουδιοῦ μου ἦταν, πὼς τὴ φωνή μου
θὰ τὴν δεχόταν μία βραδιὰ μπρὸς στὴ φτωχή του ἑστία.



Κι᾿ ὡς διάβαζα στὰ μάτια του κάποτε τὴ χαρά του,
ποιὰ δόξα πιὸ ἀκριβῆ νὰ πῶ;
Στὸ χωρισμό μας τοὔφερναν σὰ χελιδόνια οἱ στίχοι
μήνυμα, πὼς ἀπὸ μακριὰ διπλὰ τὸν ἀγαπῶ.

Τώρα καμμιά, καμμιὰν ἠχὼ δὲν ἄφησε ἡ φωνή μου
σπαραχτικὴ ὅταν γέμισε μιᾶς νύχτας τὸ σκοτάδι.

Ὅμως ὅλοι φοβήθηκαν καὶ γὼ πιστεύω ἀκόμα
ἀληθινὰ πὼς τὴ βαριὰ χτύπησα πόρτα τοῦ Ἅδη.

Λοιπὸν γιατί νὰ δέχωμαι τὸ κάλεσμα τῆς Μούσας;
Σαρκάζει ἡ πίστη μέσα μου τῶν θείων καὶ τῶν γηίνων.
Μία ἀνόσια Λύρα τῶν παθῶν σὲ μένα δὲν ταιριάζει.
Ἐμένα τὰ τραγούδια μου ἦταν μόνο γιὰ Κεῖνον.


"Έφυγε" όπως είχε αιστανθεί.... μία μελαγχολική αυγούλα του Απρίλη (29/04/1930)